Uzun soluklu serüveninde yaşamın
Nice talanlar yaşadım
her şeyime dair...
Acılar düşürdüler içime
Dellendim
kirlendim
küllendim
Yine de her acı sonrası
Külümden ateşler yakmışım
Ve orta yerine düşmüşüm
Yangın yerimin
Savaşmışım
Sevişmişim nar çiçeği gülüşler uğruna
Hiçe saymışım
Kirli insanların kirliliklerini
Bütün kirlilikleri kendi rengime boyamışım
Kaf Dağı'nın ardı değildi ki
yaşadığımız
Dünyaydı ve biz insandık
Değişip dönüştürülebilirdi her şey
İyiye, güzele dair
Olmadı
Hep kendi alazımda kül oldum yeniden
Ama umudumu yitirmemiştim yine de
Çünkü, KAf Dağı'nın ardı değil burası
Dünya
Ve biz insanız
her şeye rağmen...
(Gelmedin, sayfa 80-81)